"Mama kom je ontbijten, ik heb de tafel gedekt?" Loes maakt me wakker en samen lopen we naar beneden. Je boterham smaakt toch iets lekkerder als er met liefde aan is gewerkt. Na het ontbijt gaan we richting de speltherapie van mijn dochter. Als kindercoach kun je veel, maar de boze buien moet je toch, als moeder, over je heen laten komen. Hierna door naar mijn school voor de schoolfoto met mijn lieve collega's en schatten van kinderen. Vervolgens een bijeenkomst op de school van mijn kinderen en de middagpauze is daar. Loes vertelt dat ze haar familie als dier moest tekenen. Ze tekende papa als giraf omdat hij lang is, mama als een zebra, ze houdt van strepen?? Loes zelf als hond en Lex als een luie olifant met een telefoon in zijn hand/slurf.
In de middag ga ik naar de 6e bijeenkomst van de lotgenotengroep voor kinderen van gescheiden ouders. 10 kinderen uit de middenbouw vertellen elkaar over vroeger, nu en hun dromen voor de toekomst. Dit verwerken ze vandaag op een schild. Dit schild zal hen bescherming bieden wanneer nodig. Van dit werk en de zon krijg ik veel positieve energie en met de radio hard aan rijd ik naar huis. De kinderen spelen, ik geniet tussen de bedrijven door van de zon en werk nog wat.
Tijdens het avondeten, wat ik met een beetje liefde en weinig geduld kook, moet ik denken aan de opmerking die mijn kinderen wel eens maken. Het overkomt me namelijk nogal eens dat het in plaats van overheerlijk, 'over de viezigheid' is. Vandaag eten we smakelijk!
Na het eten werk ik het volgende project uit. Mijn vriendin en ik gaan meelopen met de nacht van de vluchteling. 40 km van Rotterdam naar Den Haag in de nacht van 14 op 15 mei. Hiervoor zoeken we sponsoren, het affiche is gemaakt en kan worden verspreid. Jullie zien het vast ergens voorbij komen binnenkort.
Rest mij nog verhaaltjes voorlezen, de was in de machines doen en lekker op de bank ploffen met wat schriften, waarin de eerste verhalen staan uit groep 3. Morgen op de fiets naar Asten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten